Verbum

аняме́лы, -ая, -ае.

І. Які стаў нямым, страціў здольнасць гаварыць.

2. Які стаў нерухомым.

А. стан.

3. Ціхі, пазбаўлены якіх-н. гукаў.

Анямелае поле.

4. Які страціў адчувальнасць, здранцвелы.

Анямелыя ногі.

|| наз. аняме́ласць, -і, ж.

узмацне́лы, -ая, -ае.

1. Які ўзмацнеў, павялічыўся ў сіле, стаў больш трывалым.

У. вецер.

Узмацнелая дружба.

2. Які стаў больш здаровым, моцным.

У. падлетак.

3. Які атрымаў больш шырокі размах і арганізаванасць.

Узмацнелыя атрады партызан.

напу́хлы, -ая, -ае (разм.).

Які напух, стаў успухлым.

Напухлая рука.

|| наз. напу́хласць, -і, ж.

загрубе́лы, -ая, -ае.

Які загрубеў, стаў цвёрдым, шурпатым.

Загрубелыя рукі.

|| наз. загрубе́ласць, -і, ж.

скарэ́лы, -ая, -ае.

Які скарэў, стаў сухім; зацвярдзелы ад бруду.

С. ад гразі шынель.

збяле́лы, -ая, -ае.

Які збялеў, стаў белым, бледным.

З. твар.

З. ад інею лазняк.

абрусе́лы, -ая, -ае.

Які стаў рускім па мове, звычаях, культуры.

|| наз. абрусе́ласць, -і, ж.

забало́чаны, -ая, -ае.

Які ператварыўся ў балота, стаў топкім.

З. луг.

|| наз. забало́чанасць, -і, ж.

апусце́лы, -ая, -ае.

Які стаў пустым, бязлюдным.

А. дом.

Апусцелыя вуліцы.

|| наз. апусце́ласць, -і, ж.

раздурэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Які раздурэў стаў дураслівым, гарэзлівым.

Раздурэлыя дзеці.

|| наз. раздурэ́ласць, -і, ж.