мякчэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рабіцца мяккім (у 1 знач.), мякчэйшым.

Ад мазі скура мякчэе.

2. перан. Лагаднець, дабрэць.

Сэрца яго паступова мякчэла.

|| зак. памякчэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

верблю́жина ж.

1. (мясо верблюда) вярблю́дзіна, -ны ж.;

2. (шкура верблюда) вярблю́джая ску́ра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кракадзі́лаў, ‑ава.

Які належыць кракадзілу. Кракадзілава яйцо. Кракадзілава скура.

•••

Кракадзілавы слёзы гл. сляза.

Ліць кракадзілавы слёзы гл. ліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маржо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маржа, належыць яму. Маржовыя іклы. Маржовая скура. // Зроблены з маржовай шкуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрудзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца рудым; парудзець. [Раман] сціскае ў руцэ халодны кашалёк. Вынасілася скура, зрудзела, працерлася. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

велю́р, ‑у, м.

1. Вышэйшы гатунак драпу, аксаміту, плюшу.

2. Падобная да замшы скура, з якой вырабляецца абутак.

[Ад фр. velours — аксаміт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вужа́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць вужу, вужакам, уласцівы ім. Вужачая скура. Вужачы плаў.

2. перан. Ліхі, каварны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кракадзі́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў вадаёмах трапічных краін.

|| прым. кракадзі́лавы, -ая, -ае і кракадзі́лаў, -ава.

Кракадзілавая ферма.

Кракадзілава скура.

Кракадзілава пашча.

◊

Кракадзілавы слёзы — пра няшчырае, прытворнае спачуванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малескі́н, ‑у, м.

Вельмі шчыльная баваўняная тканіна (звычайна цёмнага колеру), з якой шыюць рабочае і спартыўнае адзенне; «чортава скура».

[Англ. moleskin ад mole — крот і skin — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́біцца, ‑біцца; незак.

Разм. Моршчыцца, набываць бугрысты выгляд. Скура на ботах пачала жабіцца. // Моршчыцца, трэскацца пры згінанні (пра драўніну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)