прагнуса́віць

‘сказаць гнусавым голасам што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагнуса́ўлю прагнуса́вім
2-я ас. прагнуса́віш прагнуса́віце
3-я ас. прагнуса́віць прагнуса́вяць
Прошлы час
м. прагнуса́віў прагнуса́вілі
ж. прагнуса́віла
н. прагнуса́віла
Загадны лад
2-я ас. прагнуса́ў прагнуса́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час прагнуса́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прапішчэ́ць

‘утварыць піск; сказаць пісклявым голасам што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прапішчу́ прапішчы́м
2-я ас. прапішчы́ш прапішчыце́
3-я ас. прапішчы́ць прапішча́ць
Прошлы час
м. прапішчэ́ў прапішчэ́лі
ж. прапішчэ́ла
н. прапішчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. прапішчы́ прапішчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прапішчэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набраха́ць, -брашу́, -брэ́шаш, -брэ́ша; -брашы́; зак. (разм., груб.).

1. Нагаварыць многа ўсялякай лухты.

2. Сказаць няпраўду, налгаць; узвесці паклёп на каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сві́нства, -а, н. (разм.).

1. Нізкі ўчынак, грубасць, непрыстойнасць.

Гэта с. з яго боку — не сказаць праўду.

2. Пра што-н. неахайнае, бруднае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збалбатну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што (разм.).

Сказаць тое, чаго не варта было гаварыць; прагаварыцца ў гутарцы.

З. глупства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́муляць

‘выцадзіць, сказаць павольна, неахвотна што-небудзь; устрывожыць, змучыць каго-небудзь, зрабіць турботы каму-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́муляю вы́муляем
2-я ас. вы́муляеш вы́муляеце
3-я ас. вы́муляе вы́муляюць
Прошлы час
м. вы́муляў вы́мулялі
ж. вы́муляла
н. вы́муляла
Загадны лад
2-я ас. вы́муляй вы́муляйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́муляўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагергета́ць

‘утварыць гергетанне, гагатанне (пра гусей); сказаць на незразумелай мове што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагергечу́ прагерге́чам
2-я ас. прагерге́чаш прагерге́чаце
3-я ас. прагерге́ча прагерге́чуць
Прошлы час
м. прагергета́ў прагергета́лі
ж. прагергета́ла
н. прагергета́ла
Загадны лад
2-я ас. прагергечы́ прагергечы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прагергета́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спич спіч, род. спі́ча м.;

произнести́ спич сказа́ць спіч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дастатко́ва, прысл.

1. У патрэбнай меры, досыць.

Д. вялікі.

2. у знач. вык. Даволі, хопіць.

Сродкаў д.

Д. сказаць адно слова, каб ён паслухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымо́віць

‘сказаць у дадатак, дапоўніць (прымовіць што-небудзь і пра каго-небудзь, што-небудзь, аб кім-небудзь, чым-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прымо́ўлю прымо́вім
2-я ас. прымо́віш прымо́віце
3-я ас. прымо́віць прымо́вяць
Прошлы час
м. прымо́віў прымо́вілі
ж. прымо́віла
н. прымо́віла
Загадны лад
2-я ас. прымо́ў прымо́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час прымо́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)