вы́муляць
‘выцадзіць, сказаць павольна, неахвотна што-небудзь; устрывожыць, змучыць каго-небудзь, зрабіць турботы каму-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́муляю | вы́муляем | |
| вы́муляеш | вы́муляеце | |
| вы́муляе | вы́муляюць | |
| Прошлы час | ||
| вы́муляў | вы́мулялі | |
| вы́муляла | ||
| вы́муляла | ||
| Загадны лад | ||
| вы́муляй | вы́муляйце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́муляўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)