Verbum

вызнача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Тое, што вызначае, выражае сабой што-н. (кніжн.).

Рытмічны в.

2. Кніга для даведак пры вызначэнні чаго-н. (спец.).

В. раслін.

буксі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., што.

Цягнуць за сабой на канаце (другое судна, аўтамашыну і пад.).

|| наз. буксі́раванне, -я, н. і буксіро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

та́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Ручная каляска, якую возяць, трымаючы за ручкі і штурхаючы перад сабой.

Вазіць цэглу на тачцы.

|| прым. та́чачны, -ая, -ае.

трубаправо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Сістэма злучаных паміж сабой труб для перадачы на адлегласць вадкасці, газаў, пары і пад.

Газавы т.

|| прым. трубаправо́дны, -ая, -ае.

запру́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

1. Перагарадзіць запрудай.

З. раку.

2. перан. Запоўніць сабой якую-н. прастору (разм.).

Людзі запрудзілі ўвесь двор.

|| незак. запру́джваць, -аю, -аеш, -ае.

перагляну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -гле́няцеся, -ну́цца; -ніся; зак., з кім.

Абмяняцца кароткімі шматзначнымі позіркамі.

Хлопцы пераглянуліся між сабой.

|| незак. перагляда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і перагля́двацца, -ваюся, -ваешся, -ваецца.

перапляце́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Тое, што пераплецена, сплецена між сабой.

П. правадоў.

П. лёсаў (перан.).

2. Спосаб спляцення нітак асновы і ўтку ў тканінах.

Палатнянае п.

самаахвя́рны, -ая, -ае.

Гатовы ахвяраваць сабой, сваімі інтарэсамі дзеля агульнай справы, дзеля шчасця іншых, гераічны і высакародны.

С. учынак.

С. подзвіг у імя інтарэсаў народа.

|| наз. самаахвя́рнасць, -і, ж.

непрыто́мнасць, -і, ж.

1. Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем.

Быць у непрытомнасці.

2. Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой.

Напалохацца да непрытомнасці.