непрыто́мнасць, -і, ж.

1. Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем.

Быць у непрытомнасці.

2. Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой.

Напалохацца да непрытомнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)