сабо́й гл. сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сабо́й и сабо́ю мест. возвр., в твор. п. собо́й, собо́ю; см. сябе́;

◊ быць (астава́цца) самі́м сабо́й — быть (остава́ться) сами́м собо́й;

само́ сабо́й разуме́ецца — само́ собо́й разуме́ется;

вало́даць сабо́й — владе́ть собо́й;

сам (сама́, само́) сабо́й — сам (сама́, само́) собо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабо́й зваротны займ: перакладаецца найчасцей зваротным займ з прыназ mit: sich (пры дзейніку ў 3-й асобе); mich, mir, uns (пры дзейніку ў 1-й асобе); dich, dir, euch (пры дзейніку ў 2-й асобе);

над сабо́й я ўба́чыў самалёт über mir sah ich ein Flúgzeug

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сабо́й (сабо́ю)

гл. сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сябе́

займеннік, зваротны, безасабовы

адз.
-
Н. -
Р. сябе́
Д. сабе́
В. сябе́
Т. сабо́й
сабо́ю
М. сабе́

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

собо́й мест. сабо́й;

за собо́й (позади) за сабо́й; см. себя́;

◊

само́ собо́й само́ сабо́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руча́йнік

‘насякомае; два гаршкі, злучаныя паміж сабой адной ручкай’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. руча́йнік руча́йнікі
Р. руча́йніка руча́йнікаў
Д. руча́йніку руча́йнікам
В. руча́йніка руча́йнікаў
Т. руча́йнікам руча́йнікамі
М. руча́йніку руча́йніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

руча́йнік

‘насякомае; два гаршкі, злучаныя паміж сабой адной ручкай’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. руча́йнік руча́йнікі
Р. руча́йніка руча́йнікаў
Д. руча́йніку руча́йнікам
В. руча́йнік руча́йнікі
Т. руча́йнікам руча́йнікамі
М. руча́йніку руча́йніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

імплікава́ць

‘пацягнуць (цягнуць) за сабой што-небудзь, мець вынікам што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. імпліку́ю імпліку́ем
2-я ас. імпліку́еш імпліку́еце
3-я ас. імпліку́е імпліку́юць
Прошлы час
м. імплікава́ў імплікава́лі
ж. імплікава́ла
н. імплікава́ла
Загадны лад
2-я ас. імпліку́й імпліку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час імпліку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

імплікава́ць

‘пацягнуць (цягнуць) за сабой што-небудзь, мець вынікам што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. імпліку́ю імпліку́ем
2-я ас. імпліку́еш імпліку́еце
3-я ас. імпліку́е імпліку́юць
Прошлы час
м. імплікава́ў імплікава́лі
ж. імплікава́ла
н. імплікава́ла
Загадны лад
2-я ас. імпліку́й імпліку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час імплікава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)