крэ́йцэр, ‑а, м.

Старая аўстрыйская і нямецкая дробная манета, якая была ў абароце да канца 19 ст.

[Ням. Kreuzer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцікапе́ечны, ‑ая, ‑ае.

1. Вартасцю ў пяць капеек. Пяцікапеечная манета.

2. Коштам у пяць капеек. Пяцікапеечная булачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохкапе́ечны, ‑ая, ‑ае.

1. Вартасцю ў тры капейкі. Трохкапеечная манета.

2. Коштам у тры капейкі. Трохкапеечная марка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капе́йка, -і, ДМ -пе́йцы, мн. -і, -пе́ек, ж.

1. Дробная манета, адна сотая рубля.

Рассыпаць капейкі.

2. зб. Грошы, грашовыя сродкі.

◊

Без капейкі — без якіх-н. сродкаў існавання.

Да (апошняй) капейкі — без астатку патраціць, заплаціць, атрымаць і пад.

Жывая капейка — пра ўсё, што дае даход.

Капейка ў капейку — пры падліку грошай: абсалютна дакладна, колькі патрабуецца.

Ні капейкі (за душой) — зусім няма грошай.

|| памянш. капе́ечка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

◊

Абысціся ў капеечку — дорага каштаваць.

|| прым. капе́ечны, -ая, -ае.

Капеечная манета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліўр, ‑а, м.

Грашовая адзінка ў Францыі да ўвядзення ў 1799 г. франка; сярэбраная манета ў сярэдневяковай Францыі.

[Фр. livre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пенс, ‑а, м.

Манета, роўная 1/12 шылінга; пені.

[Англ. pence (мн. ад penny), ад лац. pendere плаціць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́ты, ‑ага, м.

1. Даўнейшая польская сярэбраная манета, роўная пятнаццаці рускім капейкам.

2. Грашовая адзінка ў Польскай Народнай Рэспубліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пісто́ль ​1, ‑я, м.

Залатая старадаўняя манета ў Іспаніі.

[Фр. pistole.]

пісто́ль ​2, ‑я, м. і пісто́ля, ‑і, ж.

Уст. Пісталет.

[Фр. pistole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Сялю́жка, селю́жка ’сцёртая манета’ (ТС). Гл. селяжок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

імперыя́л, ‑а, м.

Руская залатая манета (з 1775 г. вартасцю 10 рублёў, а пасля 1897 г. да рэвалюцыі — 15 рублёў).

[Ад лац. imperialis — імператарскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)