мане́та, -ы, ДМ -не́це, мн. -ы, -не́т, ж., таксама зб.

Металічны грашовы знак.

Залатая м.

◊

Адплаціць (плаціць) той жа манетай — адказаць тым жа, такімі ж адносінамі.

Прыняць за чыстую манету — палічыць праўдай, успрыняць усур’ёз.

|| прым. мане́тны, -ая, -ае.

○

Манетны двор — прадпрыемства, якое вырабляе металічныя грошы, медалі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мане́та ж. моне́та;

◊ прыма́ць за чы́стую ~ту — принима́ть за чи́стую моне́ту;

адплаці́ць той жа ~тай — отплати́ть той же моне́той;

зво́нкая м. — зво́нкая моне́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мане́та, ‑ы, ДМ ‑неце, ж.

1. Металічны грашовы знак. Спытаўшы, як яго завуць, Місюк працягнуў хлопчыку белую манету. Пальчэўскі. [Чырвонаармеец] нёс у шапцы кучу залатых манет. Бядуля.

2. зб. Разм. Металічныя грошы. Чаканіць манету.

•••

Адплаціць (плаціць) той жа манетай гл. адплаціць.

Звонкая манета — тое, што і манета (у 2 знач.).

Прыняць за чыстую манету гл. прыняць.

[Лац. moneta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мане́та ж Münze f -, -n, Géldstück n -(e)s, -e;

зво́нкая мане́та klíngende Münze;

юбіле́йная мане́та Scháumünze f;

ужытко́вая мане́та gängige [sich im Úmlauf befíndliche] Münze;

фальшы́вая мане́та fálsche Münze;

◊ адплаці́ць каму-н той са́май мане́тай j-m etw. mit gléicher Münze héimzahlen [vergélten*]; Gléiches mit Gléichem vergélten*;

прыня́ць што-н за чы́стую мане́ту etw. für báre Münze néhmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

манета

Том: 17, старонка: 255.

17-255_1188_%D0%9C%D0%B0%D0%BD%D0%B5%D1%82%D0%B0.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Мане́та ’металічны грашовы знак, металічныя грошы’ (ТСБМ), ст.-бел. манета, монета, манита, монита, монэта ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 86). Запазычаны са ст.-польск. moneta, якое з лац. monēta ’прадказальніца’ < monēre ’прадказваць, прадракаць’. Monēta — эпітэт багіні Юноны, якая папярэдзіла рымлян пра землетрасенне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сярэ́бранік¹, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.) Старажытная дробная сярэбраная манета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пе́ні, нескл., н.

У Англіі і некаторых іншых краінах: дробная разменная манета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пенс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дробная англійская манета; тое, што і пені.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

залато́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -то́вак, ж. (уст.).

Манета ў пятнаццаць капеек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)