гле́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да глебы (у 1 знач.). Глебавыя бактэрыі. Глебавая вільгаць. // Прызначаны для вывучэння, даследавання глебы. Глебавая карта. Глебавы зонд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Карталу́шка ’афіша, абвестка’ (КЭС, лаг.), да карта. Словаўтварэнне няяснае,

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

картагра́ма, ‑ы, ж.

Карта, на якой графічна (штрыхоўкай, размалёўкай і пад.) паказаны статыстычныя даныя адносна якой‑н. з’явы. Картаграма шчыльнасці насельніцтва. Картаграма пасяўных плошчаў вобласці.

[Ад слова карта і грэч. grámma — запіс, малюнак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спасава́ць I сов., прям., перен. спасова́ть;

ка́рта не ідзе́, прыйшло́ся тры разы́ с. — ка́рта не идёт, пришло́сь три ра́за спасова́ть;

ён не ~су́е пе́рад ця́жкасцямі — он не спасу́ет пе́ред тру́дностями

спасава́ць II сов., спорт. спасова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Картава́ць ’тасаваць карты’ (ТСБМ, Сцяшк., Янк. III, Гарэц., Янк. I), да карта 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карцёж ’азартная і зацяжная гульня ў карты’ (ТСБМ), да карта 1 (гл.) і картаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перфака́рта, ‑ы, ДМ ‑рце, ж.

Картка стандартнага памеру і формы, на якую інфармацыя наносіцца перфарацыяй (у 3 знач.) і якая прызначаецца для работы на вылічальных машынах; перфарацыйная карта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Андры́на (Янк. I; ДАБМ карта 236, галоўным чынам на поўдзень ад Мінска) з адрына (устаўное н).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

би́тый

1. в разн. знач. бі́ты;

2. (убитый на мясо) рэ́заны, бі́ты, ко́латы; см. бить;

◊

би́тый час цэ́лая (до́брая) гадзі́на;

за одного́ би́того двух неби́тых даю́т посл. за аднаго́ бі́тага двух нябі́тых даю́ць;

ка́рта би́та ка́рта бі́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзявя́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Лічба

9.

2. Група з дзевяці чалавек або дзевяці аднародных прадметаў.

Дзявяткамі плылі самалёты.

3. Назва чаго-н., абазначанага лічбай 9 (разм.).

Прыехаў на дзявятцы (на трамваі, аўтобусе, тралейбусе пад №9). Мяч трапіў у дзявятку (верхні вугал футбольных варот).

4. Школьная адзнака.

5. Ігральная карта з дзевяццю ачкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)