аміні́раваць

‘увесці (уводзіць) пэўную амінагрупу ў малекулу; забрудзіць (забруджваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аміні́рую аміні́руем
2-я ас. аміні́руеш аміні́руеце
3-я ас. аміні́руе аміні́руюць
Прошлы час
м. аміні́раваў аміні́равалі
ж. аміні́равала
н. аміні́равала
Загадны лад
2-я ас. аміні́руй аміні́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аміні́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аміні́раваць

‘увесці (уводзіць) пэўную амінагрупу ў малекулу; забрудзіць (забруджваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аміні́рую аміні́руем
2-я ас. аміні́руеш аміні́руеце
3-я ас. аміні́руе аміні́руюць
Прошлы час
м. аміні́раваў аміні́равалі
ж. аміні́равала
н. аміні́равала
Загадны лад
2-я ас. аміні́руй аміні́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час аміні́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракуро́дыміць і пракурады́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

Пакрыць, забрудзіць, насыціць куродымам, дымам. Пракуродыміць пакой дымам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазапэ́цкваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Запэцкаць, забрудзіць усё, многае або ўсіх, многіх. Пазапэцкваць рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́каўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Зрабіць коўзкім; выслізгаць. Дзеці выкаўзалі лёд санкамі.

2. Забрудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Набалоціць ’забрудзіць’: Набалоціў хату (шчуч., Сл. ПЗБ). Да балота ’гразь, бруд’, відаць, пад уплывам польск. błoto ’тс’, błocić ’пэцкаць’, гл. блоціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазабру́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Забрудзіць, запэцкаць усё, многае або ўсіх, многіх. Пазабруджваць кнігі. Пазабруджваць рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

занасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., што.

Доўга носячы, забрудзіць, абшарпаць. — Занасіў ты зусім сарочку, сынок. Скідай, памыю. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́чкать сов. запэ́цкаць, мног. пазапэ́цкваць, забру́дзіць, мног. пазабру́джваць; зама́заць, мног. пазама́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запарушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., што.

1. Забрудзіць, пашкодзіць чым-н., што трапіла ў сярэдзіну.

З. вушы.

2. Прысыпаць, зацерушыць.

Снег запарушыў зямлю.

◊

Вока не запарушыць каму (разм.) — пра ціхага, бяскрыўднага чалавека.

|| незак. запару́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)