пракуро́дыміць і пракурады́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

Пакрыць, забрудзіць, насыціць куродымам, дымам. Пракуродыміць пакой дымам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)