перакасі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ко́сіцца; зак.

Стаць касым, несіметрычным; скрывіцца.

Дзверы перакасіліся.

|| незак. перако́швацца, -аецца.

|| наз. перако́шванне, -я, н. і перако́с, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навесно́й навясны́; (висячий) віся́чы;

навесно́й замо́к навясны́ замо́к;

навесна́я дверь навясны́я дзве́ры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́саўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -савак, ж.

Рухомая металічная або драўляная планка на прабоях для запірання дзвярэй.

Зачыніць дзверы на засаўку.

|| прым. за́савачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазачыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. што. Зачыніць усё, многае.

П. вокны і дзверы.

2. каго. Зачыніўшы, пакінуць у памяшканні ўсіх, многіх.

П. птушак у клетках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчыні́ць сов. раскры́ть, раствори́ть, распахну́ть;

р. дзве́ры — раскры́ть (раствори́ть, распахну́ть) дверь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нахла́шч ’наросхрыст, шырока, размашыста’ (калінк., З нар. сл., Сцяшк.): Нарашчыняў нахлашч дзверы (Місько); сюды ж нахляшч ’насцеж’ (Сцяц.), што дазваляе звязаць названыя словы з дзеясловам хлястаць ’біць наводмаш’, параўн. Дзверы атхляшчыў (Сцяц.), з іншым вакалізмам — хлыстиць, хласціць ’біць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асцяро́жны, -ая, -ае.

1. Уважлівы, акуратны; далікатны.

А. крытык.

2. Які дзейнічае з асцярогай.

А. стук у дзверы.

Асцярожна! (прысл.; будзь уважлівым, пагражае небяспека).

|| наз. асцяро́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анфіла́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ла́д, ж.

Доўгі скразны рад пакояў у грамадскіх будынках, палацах, дзе дзверы размешчаны на адной прамой лініі.

|| прым. анфіла́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дра́пацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

1. Мець уласцівасць драпаць¹.

Кошка драпаецца.

2. Скрэбціся лапамі, зубамі, шукаючы магчымасці пранікнуць куды-н.

Мышы драпаюцца пад падлогай.

Сабака драпаецца ў дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адчыні́ць ’адкрыць’ (Нас., КТС, БРС), адчыняць ’расчыняць (дзверы, вокны)’ (Нас.). Гл. чыніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)