зіха́ць, ‑ае; незак.

Абл. Каротка імгненна бліскаць. Маланка цяпер зіхала амаль бесперапынна. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бурэ́ніць. Гл. буры́ць 2. Дзеяслоў бурэ́ніць узнік з формы буры́ць далучэннем «экспрэсіўнага» дзеяслоўнага суфікса ‑эн‑, вядомага амаль ва ўсіх славянскіх дыялектах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́ла, ма́ло ’нямнога, ледзь, амаль, недастаткова’ ашм. ’рэдка’ (ТСБМ, Сцяшк., Бяльк., Сцяц., ТС, Нар. Гом.). Прыслоўе да малы́ (гл.). Гл. яшчэ ма́лна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малаўжыва́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не быў у частым ужыванні; амаль новы (пра адзенне, абутак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзаро́слы, ‑ая, ‑ае.

Амаль зарослы, не зусім зарослы. Непадалёк .. [танкісты] убачылі паўзарослыя, паўзасыпаныя зямлянкі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лізі́н, ‑у, м.

Адна з амінакіслот, якая ўваходзіць у састаў амаль усіх бялкоў, пераважна жывёльных.

[Грэч. lysis — растварэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одноча́сье (в одночасье) прост.

1. (очень быстро, сразу) рапто́ўна, адра́зу;

2. (почти одновременно) ама́ль адначасо́ва; у той жа час.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўжабра́цкі, ‑ая, ‑ае.

Амаль жабрацкі. Мучыць і паўжабрацкае існаванне сям’і. Хворы бацька. Беднасць — няма хлеба. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўго́лы, ‑ая, ‑ае.

Амаль голы. Напаўголыя плечы. Напаўголыя дзеці. □ Сарамліва схіляюцца ў прывітальным паклоне напаўголыя бярозкі. Сяргейчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўсухі́, ‑ая, ‑ое.

Амаль сухі, не зусім сухі. Месцамі пракідалася канюшына з ружаватымі паўсухімі пампонамі кветак. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)