хранікёрскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хранікёра, належыць яму.

2. Які з’яўляецца хронікай (у 2, 3 знач.), звязаны з хронікай. Хранікёрская заметна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарназёмны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чарназёму, з’яўляецца чарназёмам. Чарназёмная глеба. □ Перада мною распасціраліся зялёныя паплавы, чарназёмныя палі. Якімовіч. // Багаты чарназёмам. Чарназёмныя стэпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарэ́шневы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чарэшні. Чарэшневая галінка. // Выраблены, зроблены з чарэшні. Чарэшневая лыжка. Чарэшневая люлька. // Прыгатаваны з пладоў чарэшні. Чарэшневае варэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохко́лерны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае ў сваёй афарбоўцы чатыры колеры. Чатырохколерная радуга.

2. Спец. Які ўзнаўляе відарыс пры дапамозе чатырох колераў. Чатырохколерная фатаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штыке́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да штыкетніка, зроблены з яго. За рэдкай штыкетнай агароджаю, матляліся на вяроўцы жоўтыя і блакітныя дзіцячыя штонікі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыракаро́ты, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокі рот. Пакуль той, вялы, сабраўся з адказам, у гутарку іх умяшаўся другі, .. шыракароты, у чырвоным чэшскім галіфэ. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксплуата́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эксплуататара. Рэзка адмоўна ставіўся Багушэвіч да эксплуататарскіх класаў, памешчыкаў і буржуазіі, да ўсіх прыгнятальнікаў працоўнага народа. Ларчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрамехані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да электрамеханікі. Электрамеханічны завод.

2. Заснаваны на механічным і электрычным уздзеянні на што‑н. Электрамеханічная апрацоўка металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмульсі́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эмульсіі. Эмульсійны слой. // Які ўтрымлівае эмульсію. Эмульсійныя фарбы. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе эмульсіі. Эмульсійнае ахаладжэнне пракату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эруды́т, ‑а, М ‑дыце, м.

Кніжн. Той, хто мае вялікую эрудыцыю. Прозвішча Эпімаха-Шыпілы, вялікага эрудыта і дасведчанага чалавека, усё ж ведалі вучоныя. Семашкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)