моцнагало́сы, ‑ая, ‑ае.

Які мае моцны голас. Высокі, шыракагруды, моцнагалосы стаяў .. [Маякоўскі] побач з трыбунай перад вялікай перапоўненай залай ва ўвесь свой велічэзны рост. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падму́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падмурка (у 1 знач.); прызначаны для падмурка. І першы падмуркавы камень Пайшоў ад яго [старшыні] па руках. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падса́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да падсадкі. Падсадныя дрэўцы.

2. Які выкарыстоўваецца для прываблівання дзікіх птушак, звяроў у час палявання. Падсадная качка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куранны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да курэня (у 3 знач.).

2. у знач. наз. куранны́, ‑ога, м. Атаман курэня (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́йкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да лайкі ​2. // Зроблены з лайкі ​2. Лайкавыя пальчаткі.

2. Звязаны з вырабам лайкі ​2. Лайкавае дубленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́кавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ліку ​1 (у 1 знач.). Лікавая велічыня. Лікавая паслядоўнасць.

2. Выражаны лікам. Лікавыя даныя. Лікавы маштаб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макулату́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да макулатуры (у 1 знач.). Макулатурная маса.

2. перан. Які з’яўляецца макулатурай (у 2 знач.). Макулатурны твор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манасты́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да манастыра, належыць яму. Манастырскія муры. Манастырскія землі.

2. Такі, як у манастыры. Манастырскі рэжым. Манастырскія строгасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плі́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пліты (у 1 знач.). // Зроблены з пліт. Плітачная падлога. // Прыгатаваны ў форме плітак. Плітачны чай. Плітачны шакалад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плы́тніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да плытніка, належыць яму. Гаварылі за сталом і пра справы зусім звычайныя: дзед успамінаў свае плытніцкія прыгоды. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)