Verbum

като́лік, -а, мн. -і, -аў, і каталі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто прыняў каталіцтва і прытрымліваецца ўсіх абрадаў каталіцкай царквы.

|| ж. каталі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

актыві́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто належыць да актыву¹, дзейны член якога-н. калектыву.

|| ж. актыві́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. актыві́сцкі, -ая, -ае.

ахо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Асоба, што ахоўвае, сцеражэ каго-, што-н.; вартаўнік.

2. Той, хто беражэ, шануе каго-, што-н.

А. сям’і.

|| ж. ахо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

бараба́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто адбівае такт на барабане пры маршыроўцы; музыкант, які іграе на барабане.

Юны б.

|| ж. бараба́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. бараба́ншчыцкі, -ая, -ае.

распу́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто вядзе распуснае жыццё.

2. Свавольнік (разм.).

Мінулай ноччу нейкі р. патаптаў грады.

|| ж. распу́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. распу́сніцкі, -ая, -ае.

або́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Абозны возчык, фурман.

2. Ваеннаслужачы абозных часцей (разм.).

3. перан. Той, хто адстае, пляцецца ў хвасце (разм.).

Раўняцца па перадавіках, а не па абозніках.

уклада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўкладае (гл. укласці²) што-н.

У. слоўніка.

У. хрэстаматыі (аўтар, які падбірае тэксты).

|| ж. уклада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. уклада́льніцкі, -ая, -ае.

уце́ха, -і, ДМ уце́се, мн. -і, уце́х, ж.

1. Забава, задавальненне.

Дзіцячыя ўцехі.

2. Той, хто (тое, што) прыносіць радасць, задавальненне.

Толькі ў працы і знаходзіш уцеху.

Дачка — бацькава ў.