або́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Абозны возчык, фурман.

2. Ваеннаслужачы абозных часцей (разм.).

3. перан. Той, хто адстае, пляцецца ў хвасце (разм.).

Раўняцца па перадавіках, а не па абозніках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)