пракуро́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пракурора; прызначаны для пракурора. Пракурорскі нагляд. Пракурорскі пакой. // Уласцівы пракурору; такі, як у пракурора. Пракурорскае красамоўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́стырскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пастыра, належыць пастыру. Гукі бяроставай пастырскай трубы, нібы спевы паляўнічага ражка, зычна разліваліся ў бары. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўсве́ту, м.

Палавіна свету. Штогод аж з цэлага паўсвету, З глушы і не з глушы, З’язджаліся ў сяло на лета Мае таварышы. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пельме́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пельменяў.

2. у знач. наз. пельме́нная, ‑ай, ж. Сталовая, у якой пельмені з’яўляюцца абавязковай стравай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нежыццяздо́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае здольнасці падтрымліваць і захоўваць жыццё. Нежыццяздольныя клеткі арганізма.

2. перан. Няздольны існаваць і развівацца. Нежыццяздольная тэорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несяме́йны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае сям’і, адзінокі. Вера Гаўрылаўна слухала сямейную сварку з адчуваннем той няёмкасці, якая бывае ў людзей несямейных. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нутрэ́ц, ‑раца, м.

1. Анамалія ў развіцці палавых органаў у самцоў жывёлы, якая вядзе да бясплоднасці.

2. Самец жывёлы, які мае гэтую хваробу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нябры́дкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае даволі прывабны знешні выгляд. За тры гады Даша падрасла і папрыгажэла.. Высокая. Зграбная і з твару нябрыдкая. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́бер-афіцэ́р, ‑а, м.

Афіцэрскі чын у дарэвалюцыйнай рускай і некаторых замежных арміях ад прапаршчыка да капітана ўключна. // Асоба, якая мае такі чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавы́барчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перавыбараў. Перавыбарчая камісія. □ У тую восень перавыбарчы сход у калгасе быў вельмі бурным і шматлюдным. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)