падразны́, ‑ая, ‑ое.

1. Спец. Які мае адносіны да падрэзкі. // Прызначаны для падрэзкі. Падразныя інструменты.

2. З падрэзам, падрэзаны. Паліто з падразной спінкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ледарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ледарэза. Ледарэзная частка маставога быка. // Звязаны з ломкай лёду, з пракладваннем шляху сярод ільдоў. Ледарэзны параход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лекаў, уласцівы ім; прызначаны для лекаў. Лекавы пах. Лекавая сыравіна. // Які валодае лекавымі ўласцівасцямі. Лекавыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́тарны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да літары, літар, уласцівы ім. Літарнае абазначэнне.

2. Абазначаны літарай, а не лічбай. Тэатральная літарная ложа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́мберны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае дачыненне да ломбера. Ломберны стол. Ломберныя карты. □ Граф гуляў у ломбернай зале з сябрамі ў віст. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаво́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае мала вады (пра вадаёмы). Малаводная рака.

2. Бедны вадой, вільгаццю; які мала арашаецца (пра мясцовасць). Малаводныя раёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малахі́тавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да малахіту. Малахітавае радовішча. // Зроблены з малахіту. Малахітавая шкатулка. Малахітавае шкло.

2. Колеру малахіту. Малахітавае плацце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маналагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маналога; у форме маналога. Пісьмовая мова — гэта пераважна мова маналагічная, вусная ж — галоўным чынам дыялагічная. Юргелевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прае́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да праекта (у 1 знач.). // Які займаецца праектаваннем ​1 чаго‑н. Праектнае бюро. // Прадугледжаны праектам. Праектная магутнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празе́ктарскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да празектара.

2. у знач. наз. празе́ктарская, ‑ай, ж. Памяшканне (у бальніцы, клініцы), дзе анатаміруюць труны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)