◎ Нясклёпа ’няўмелая асоба’ (Юрч., НВС), нясклёпістый ’непаваротлівы’ (полац., Нар. лекс.), нясклёпісты ’няскладны, нязграбны’ (Крыў., Дзіс.). Няясна, магчыма, ад кляпаць (гл.), клёпка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Паціні́к ’асоба, якая падслухоўвае, падглядвае’ (КЭС, лаг.). Утварылася ад + патаемны, якое пры ад’ідэацыі выразу па цямне ’калі цёмна’ відазмянілася ў + пацямнік > паціны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
касі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Службовая асоба, якая распараджаецца касай, выдае і прымае грошы, каштоўныя паперы, прадае білеты; работнік ка́сы (у 1 і 3 знач.).
|| ж. касі́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. касі́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каўбаса́ і кілбаса́, -ы́, мн. -ба́сы і (з ліч. 2, 3, 4) каўбасы́, кілбасы́, -ба́с, ж.
Прадукт харчавання з асоба прыгатаванага фаршу ў кішачнай або штучнай абалонцы.
Вараная, вэнджаная к.
|| прым. каўба́сны, -ая, -ае і кілба́сны, -ая, -ае.
Каўбасныя вырабы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
збо́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Асоба, якая займаецца зборам чаго-н., збірае што-н.
З. бавоўны.
З. членскіх узносаў.
2. Рабочы, які займаецца зборкай чаго-н.
З. матораў.
|| ж. збо́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. збо́ршчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
насле́днік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе атрыманне; спадкаемец.
Законны н.
2. перан. Пераемнік, прадаўжальнік якой-н. справы; нашчадак.
Наследнікі лепшых традыцый.
|| ж. насле́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
до́ктар, -а, мн. дактары́ і (з ліч. 2, 3, 4) до́ктары, дактаро́ў, м.
1. Тое, што і ўрач, лекар.
2. чаго. Вышэйшая вучоная ступень, а таксама асоба, якой прысуджана гэта ступень.
Д. фізіка-матэматычных навук.
|| прым. до́ктарскі, -ая, -ае.
Доктарская дысертацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
духо́ўны, -ая, -ае.
1. Які адносіцца да ўнутранага, псіхічнага жыцця чалавека, да духу (у 1 знач.).
Рост духоўных інтарэсаў.
Духоўная блізкасць.
2. Царкоўны, які адносіцца да рэлігіі, духавенства.
Духоўная асоба.
Духоўнае званне.
○
Духоўны айцец — святар, які спавядае каго-н. пастаянна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кур’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Пасыльны ва ўстанове, які выконвае розныя даручэнні.
2. Службовая асоба, якая развозіць спешныя афіцыйныя даручэнні, сакрэтную пошту.
○
Дыпламатычны кур’ер — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.
|| прым. кур’е́рскі, -ая, -ае.
Кур’ерскія даручэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каменда́нт, ‑а, М ‑нце, м.
1. Начальнік войск крэпасці або ўмацаванага раёна. Камендант крэпасці.
2. Вайсковы начальнік, які наглядае за дысцыплінай, парадкам і правільным нясеннем службы ў гарнізоне. Камендант горада. Камендант гарнізона.
3. На шляхах зносін — асоба, якая наглядае за парадкам перамяшчэння войск, ваеннаслужачых і вайсковых грузаў. Ваенны камендант.
4. Асоба, адказная за ахову і гаспадарку якога‑н. грамадскага будынка. Камендант інтэрната. Камендант вучэбнага корпуса.
[Фр. commandant.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)