ге́рцаг, ‑а, м.

Адзін з самых высокіх дваранскіх і княжаскіх тытулаў у краінах Заходняй Еўропы. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Ням. Herzog.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гімназі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гімназіста, належыць яму. Гімназісцкая форма. // Уласцівы гімназісту, такі, як у гімназіста. Гімназісцкія паводзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гно́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гною. Гнойны пах. Гнойныя выдзяленні. // Які гнаіцца, з гноем. Гнойнае запаленне. Гнойная рана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дысперсі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дысперсіі. Дысперсійныя прызмы. Дысперсійны аналіз. // У якім знаходзяцца часцінкі раздробленага рэчыва. Дысперсійнае асяроддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зоаветэрына́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гадоўлі, кармлення, утрымання і правільнага выкарыстання сельскагаспадарчых жывёл і іх лячэння. Зоаветэрынарны інстытут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зо́рчаты, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму зоркі (у 2 знач.); зоркападобны. У аснове пакрыцця будынка ляжаць складаныя зорчатыя скляпенні. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубапратэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пратэзавання зубоў. // Прызначаны для вырабу і ўстаўляння зубных пратэзаў. Зубапратэзная майстэрня. Зубапратэзны кабінет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імерсі́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да імерсіі, заснаваны на імерсіі (у 2 знач.). Імерсійны аб’ектыў мікраскопа. Імерсійная вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэнда́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інтэнданцтва, да інтэнданта. Інтэнданцкія абавязкі. Інтэнданцкае ўпраўленне. Інтэнданцкі склад.

•••

Інтэнданцкая служба гл. служба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншаду́мны, ‑ая, ‑ае.

Які думае, мысліць інакш, чым хто‑н.; які мае іншыя погляды, перакананні. Іншадумныя партыі. Іншадумныя члены з’езда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)