Verbum

постпазі́цыя, ‑і, ж.

Спец. Становішча слова або сказа пасля іншага слова або сказа, звязанага з ім.

[Ад лац. post — пасля і positio — становішча.]

пралангава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак. і незак., што.

Спец. Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго‑н. Пралангаваць дагавор.

[Ад лац. prolongare — падаўжаць.]

прасцэ́ніум, ‑а, м.

Спец. Частка сцэны перад заслонай. На прасцэніум выходзіць акцёр.. і спявае песні. «Маладосць».

[Лац. proscenium.]

праштабнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Спец. Прашыць, прастрачыць што‑н. (звычайна на машынцы). Праштабнаваць коўдру.

паі́льнік, ‑а, м.

Спец. Кубачак з доўгім носікам і паўзакрытым верхам, з якога пояць слабых хворых.

паліме́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Спец. Састаў, якім пакрываюць вырабы з дрэва і гіпсу перад залачэннем.

[Фр. poliment.]

паліме́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да палімераў. Палімерныя рэчывы. // Зроблены з палімераў. Палімерныя матэрыялы.

паліфто́нг, ‑а, м.

Спец. Некалькі галосных гукаў, што стаяць побач і ўтвараюць адзін склад; проціл. манафтонг.

[Ад грэч. poly — многа і phtógos — гук.]

пара́бала, ‑ы, ж.

Спец. Лінія перасячэння круглага конуса плоскасцю, паралельнай якой‑н. датычнай плоскасці гэтага конуса.

[Грэч. parabolē.]

парамагне́тыкі, ‑аў; адз. парамагнетык, ‑а, м.

Спец. Слабамагнітныя целы, да якіх належаць некаторыя газы і металы.