дыгра́ф, ‑а, м.
Спец. Двухзнакавая літара (дж, дз), якая ўжываецца для перадачы на пісьмо адпаведных гукаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)