закі́снуць, -ну, -неш, -не; закі́с, -сла; -ні; зак.

Стаць кіслым.

Цеста закісла.

З. у адзіноце (перан.; разм.).

|| незак. закіса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. закіса́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарашчыня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.

Рашчыніць многа. Нарашчыняць цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карава́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каравая. Каравайнае цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́ндзельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крэндзеля. Крэндзельнае цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́кшынавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да локшыны. Локшынавае цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кала́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калача. Калачнае цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́ечны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сайкі. Саечнае цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цестамясі́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для замешвання цеста. Цестамясільная ўстане ўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экле́р, ‑а, м.

Пірожнае з заварнога цеста з крэмам унутры.

[Фр. éclair.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квашня́ ж.

1. (кадка) дзяжа́, -жы́ ж.;

2. (тесто) це́ста, -та ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)