Verbum

ура́злівы, -ая, -ае.

Здольны жыва адчуваць, успрымаць што-н.; такі, якога лёгка вывесці з раўнавагі.

У. чалавек.

Уразлівае сэрца.

|| наз. ура́злівасць, -і, ж.

пада́тлівы, -ая, -ае.

1. Які лёгка паддаецца фармоўцы, апрацоўцы.

Напаленае жалеза падатлівае.

2. Згаворлівы, уступчывы.

П. чалавек.

П. характар.

|| наз. пада́тлівасць, -і, ж.

прылі́пчывы, -ая, -ае.

1. Які лёгка прыліпае.

Прыліпчывая гліна.

Прыліпчывая хвароба (перан.: заразная; разм.).

2. перан. Надакучлівы, неадчэпны (разм.).

|| наз. прылі́пчывасць, -і, ж.

лі́пкі, -ая, -ае.

1. Які лёгка прыліпае; клейкі.

Ліпкія рукі.

Ліпкае лісце.

2. перан. Неадчэпны, назойлівы (разм.).

Л. чалавек.

|| наз. лі́пкасць, -і, ж.

коснаязы́касць, -і, ж.

1. Расстройства мовы, якое праяўляецца ў няздольнасці правільна вымаўляць гукі; невыразнае вымаўленне.

2. перан. Няўменне лёгка, свабодна гаварыць; памылкі ў маўленні.

скало́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., ско́лецца; зак.

Аддзяліцца, адпасці пры ўдары (пра слой, кавалак чаго-н.).

Лёд лёгка скалоўся.

|| незак. ско́лвацца, -аецца.

ску́бціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., скубе́цца; незак.

Пра магчымасць лёгка скубці (у 1—3 знач.).

Салома не скубецца.

Сухое пер’е добра скубецца.

паваро́тлівы, -ая, -ае.

1. Здольны лёгка і хутка паварочвацца.

Паваротлівая лодка.

2. Увішны, спрытны, разбітны.

Паваротлівая гаспадыня.

Ён чалавек п.

|| наз. паваро́тлівасць, -і, ж.

узбуджа́льны, -ая, -ае.

1. Які прыводзіць у стан узбуджэння.

Узбуджальныя сродкі.

2. Здольны хутка прыходзіць у стан узбуджэння.

Лёгка ў. чалавек.

|| наз. узбуджа́льнасць, -і, ж.