суні́цы, -ні́ц
1. только мн. (о растении) земляни́ка ж.;
2. (ягоды) земляни́ка ж.;
збіра́ць с. — собира́ть земляни́ку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грэ́бці, грабу́, грабе́ш, грабе́; грабём, грабяце́, грабу́ць; гроб, грэ́бла; грабі́; незак.
1. Збіраць у адно месца, зграбаць граблямі, віламі і пад.
Г. сена.
2. Працаваць вёсламі, плывучы ў лодцы.
3. Разграбаць, капаць.
Г. пясок.
4. перан. 3 прагнасцю браць, захопліваць сабе.
Г. дабро.
Кожная курыца пад сябе грабе (з нар.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вяршо́к², -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.
1. Верхняя частка чаго-н.; верх, верхавіна.
На самым вяршку.
В. дрэва.
Вяршкі і карэньчыкі.
2. мн. Густы тлусты верхні слой на малацэ, якое адстоялася.
Збіраць вяршкі (таксама перан.: браць самае лепшае).
3. мн. Тое, што і верх (у 7 знач.).
|| прым. вяршко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
манці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., што.
Збіраць асобныя часткі ў адзінае цэлае.
М. станок.
М. фільм.
|| зак. зманці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.
|| наз. манці́раванне, -я, н., манта́ж, -у́, м. і манціро́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.
Мантаж кінафільма.
|| прым. манта́жны, -ая, -ае і манціро́вачны, -ая, -ае.
Мантажныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Со́біць, звычайна безасабовае со́біла ‘прыйсці ў галаву, навесці на думку зрабіць што-небудзь нечаканае’ (ТСБМ, Касп., Шат., Гарэц., Янк. 3.), ‘прышлося, выпала’ (Варл.). Укр. собічити ‘прысвойваць’, рус. со́бить ‘запасіць, збіраць’, со́биться ‘збірацца, рыхтавацца’, польск. sobić ‘запасіць, збіраць; прысвойваць’, чэш. sobiti(si) ‘прысвойваць’, серб.-харв. sobičati se ‘асвойвацца, прывыкаць (да горада, людзей)’. Ад займенніка сабе (гл.), параўн. Махэк₂, 565.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
факусі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., што.
1. Збіраць прамяні ў фокус¹ (у 1 знач.; спец.).
Ф. прамяні.
2. Устанаўліваць фокус¹ (у 2 знач.; спец.).
Ф. адлюстраванне.
3. перан. Сканцэнтроўваць, засяроджваць (думку, увагу і пад.).
Ф. погляд на чым-н.
|| зак. сфакусі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.
|| наз. факусі́раванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гуртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.
1. Збіраць у гурт; групаваць, канцэнтраваць. — А ваш, таварышы, абавязак — шырыць, развіваць паўстанне, збіраць народ, гуртаваць яго ў баявыя групы. Колас. Камуністы ў лясным гушчары палкі партызан гуртавалі. Ставер.
2. перан. Аб’ядноўваць, збліжаць на аснове адзінства поглядаў, сумесных дзеянняў. Трэба, трэба, пясняр, Песню гэткую даць, Каб яна памагла Сілы нам гуртаваць. Танк. Родным словам мы грознай парою Гуртавалі рады змагароў. Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малі́ны, -лі́н
1. только мн., бот. (о растении) мали́на ж.;
2. собир. мали́на ж.;
збіра́ць м. — собира́ть мали́ну
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
касцяні́цы, -ні́ц
1. только мн., бот. (о растении) костяни́ка ж.;
2. собир. костяни́ка ж.;
збіра́ць к. — собира́ть костяни́ку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чарні́цы, -ні́ц
1. только мн., бот. (о растении) черни́ка ж.;
2. собир. черни́ка ж.;
збіра́ць ч. — собира́ть черни́ку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)