Падскро́бак ’апошні сын або дачка’ (Шат., Сл. ПЗБ, Інстр. I), ’апошні снег’ (Інстр. I), падскрэ́біш ’малы хлеб з астаткаў цеста; апошні сын або дачка’, падскрэ́буш ’саскрэбенае цеста з дзяжы, што засталося на закваску’ (Сцяшк. Сл.), падскро́бка, падскрэ́бка, пыдскрэ́бка ’маленькая булка з астаткаў цеста’ (ТС). Да падскрабаць < скрабці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вікантэ́са ’жонка або дачка віконта’ (БРС). Да віконт (гл.). Запазычана з рус. виконтесса, франц. vicomtesse.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бая́рышня, ‑і; Р мн. ‑шань; ж.
Гіст. Незамужняя дачка баярына (у 1, 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кляно́вік, ‑у, м.
Разм. Кляновы сок. І дачка з гладыша п’е кляновік нагбом. Аўрамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маркграфі́ня, ‑і, ж.
Гіст. Тытул правіцельніцы маркграфства (у 1 знач.); жонка ці дачка маркграфа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́чкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дачка (у 1 знач.), дачкі (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы, ж.
Абл. Дачка. — Хадзі да мяне, донька, паляжы трошкі, — сказала Ліда Сцяпанаўна. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нажартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.
Разм. Пажартаваць. Бачыць бабіна дачка: з такімі сватамі не вельмі нажартуеш, і супакоілася. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
незаму́жні, ‑яя, ‑яе.
1. (‑яя). Якая не знаходзіцца ў шлюбе, замужам. Незамужняя дачка.
2. Не звязаны з замужжам. Незамужняе жыццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
серадо́льшы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Сярэдні (сын, дачка, дзіця) у сям’і па ўзросту. [Маціхвейчык:] — Цяпер у мяне ў хаце толькі серадольшая дачка асталася. Вітка. Горка плакала яна, Але быў яшчэ Онан — Сын Іуды серадольшы, Ён за Іра быў не горшы. Крапіва. Пражываў.. [стары] зіму і лета на печы ў свайго серадольшага сына — калгаснага аб’ездчыка. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)