я́шма, -ы, ж.
Горная асадкавая парода чырвонага, зялёнага або шэрага колеру, якая складаецца з дробных зерняў кварцу і халцэдону (выкарыстоўваецца як дэкаратыўны камень і для вырабу мастацкіх рэчаў).
Шкатулка з яшмы.
|| прым. я́шмавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
курапа́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Дзікая птушка атрада курыных. Белая курапатка. Шэрая курапатка. Горная курапатка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бульката́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ко́ча; незак.
1. Бурліць, бурна кіпець (пра вадкасць).
Булькоча горная рака.
2. безас. Утвараць глухія перарывістыя гукі пры захворванні горла, грудзей.
У горле булькоча.
|| наз. бульката́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
грані́т, ‑у, М ‑піце, м.
Цвёрдая зярністая горная парода, якая складаецца з кварцу, палявога шпату і слюды (скарыстоўваецца ў будаўніцтва).
[Іт. granito.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́стбище ср. па́ша, -шы ж., мн. нет;
го́рное па́стбище го́рная па́ша;
отго́нное па́стбище адго́нная па́ша.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гра́вій, ‑ю, м.
Асадкавая горная парода ў форме акругленых дробных каменьчыкаў, звычайна з прымессю пяску і галькі (скарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).
[Фр. gravier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кабарга́, ‑і, ДМ ‑рзе; Р мн. ‑рог; ж.
Горная бязрогая жывёліна сямейства аленевых з мускуснай залозай на жываце (у самцоў).
[Алтайск.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вапня́к ’горная парода, якая мае ў сабе вапну’ (БРС). Калька з рус. известняк (Крукоўскі, Уплыў, 119).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
га́лечнік, ‑у, м.
Горная парода, якая складаецца з рачной або марской галькі. Дно возера цвёрдае, укладзенае пераважна пяском, гравіем і галечнікам. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
су́песак, ‑ску, м.
Асадкавая пясчана-гліністая горная парода, а таксама, глеба такога саставу. Радзіць тут памідоры павінны: такі супесак яны любяць... Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)