парфі́р, ‑у, м.

Вулканічная горная парода, у якой асобныя крышталі вылучаюцца з асноўнай масы сваёй велічынёй ці колерам.

[Ад грэч. porphýreos — пурпуровы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)