канцэ́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

1. Публічнае выкананне музычных і іншых твораў.

Эстрадны к.

Даць к.

2. Буйны музычны твор для аднаго інструмента ў суправаджэнні аркестра.

К. для фартэпіяна з аркестрам.

|| прым. канцэ́ртны, -ая, -ае.

Канцэртная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аншла́г, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Аб’ява аб тым, што ўсе білеты (на спектакль, канцэрт і пад.) прададзены.

2. Вялікі поспех (перан.).

Спектакль прайшоў з аншлагам.

3. Буйны загаловак у газеце (спец.).

А. на ўсю паласу.

|| прым. аншла́гавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ю́нкер, ‑а, м.

1. У рускай арміі і ва флоце да палавіны 60‑х гг. 19 ст. — вальнапісаны радавога саставу або унтэр-афіцэр з дваран, які, праслужыўшы пэўны тэрмін і вытрымаўшы экзамен, мог стаць афіцэрам.

2. У царскай Расіі — выхаванец ваеннага вучылішча, якое рыхтавала афіцэраў.

3. Буйны землеўладальнік-дваранін у феадальнай Прусіі; буйны нямецкі памешчык увогуле.

[Ням. Junker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: 1) вялікі, буйны, напрыклад: макрараён, макраструктура; 2) звязаны з вывучэннем вялікіх прадметаў, велічынь, напрыклад: макраскапія, макрабіётыка.

[Ад грэч. makrós — вялікі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́йна нареч.

1. кру́пно;

б. піса́ць — кру́пно писа́ть;

2. бу́йно;

усё б. красава́ла — всё бу́йно цвело́; см. буйны́ 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цымба́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цымбалаў, належыць цымбалам. Заспявала вясёлая скрыпка, пасыпаў буйны дождж цымбальных струн... Брыль. Музыка цымбальная Чутна на сяле. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канта́та, -ы, ДМ -та́це, мн. -ы, -та́т, ж.

1. Буйны музычны твор урачыстага або лірыка-эпічнага зместу для салістаў хору і аркестра.

2. Жанр урачыстай лірыкі — вершаваны твор на міфалагічную тэму або да якой-н. урачыстасці (спец.).

|| прым. канта́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шы́бер ​1, ‑а, м.

Спец. Засаўка, засланка ў дымаходах заводскіх пячэй, нацельных установак, у газаправодах і пад.

[Ням. Schieber.]

шы́бер ​2, ‑а, м.

У капіталістычных краінах — буйны гандляр.

[Ням. Schieber.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канта́та, ‑ы, ДМ ‑таце, ж.

1. Буйны музычны твор урачыстага або лірыка-эпічнага зместу для салістаў, хору і аркестра.

2. Урачыстая харавая песня.

3. Даўнейшы ўрачысты лірычны верш; ода.

[Іт. cantata.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вішава́ць ’заставацца няскошанай (аб сенажаці, канюшыне)’ (Янк. I). Палес. вишоват ’перастойвацца, перарастаць (аб траве)’ (Лысенко СПГ), польск. wiszowaty ’грубы, буйны (аб сене)’. Да віш (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)