нео́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, газ без колеру і паху (выкарыстоўваецца для напаўнення электрычных лямпачак, у сігнальных, рэкламных і пад. асвятляльных прыладах).

[Ад грэч. néos — новы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перанасяле́нне, ‑я, н.

Адносны лішак насельніцтва, уласцівы капіталістычнаму грамадству, дзе частка працаздольнага насельніцтва пазбаўлена магчымасці скарыстаць свае сілы для атрымання сродкаў існавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пергамі́н, ‑у, м.

1. Ізаляцыйны рулонны матэрыял з тонкага кардону, насычанага нафтавымі бітумамі.

2. Тонкая трывалая папера для вырабу натуральнай папяровай калькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перламу́тр, ‑у, м.

Каштоўнае цвёрдае рэчыва з пералівістай афарбоўкай, якім пакрыты ўнутры некаторыя ракавіны і якое служыць для ўпрыгожанняў і дробных вырабаў.

[Ням. Perlmutter ад Perle — жамчужына і Mutter — маці.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піне́ткі, ‑так; адз. пінетка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Лёгкі вываратны абутак на мяккай падэшве для дзяцей, якія яшчэ не ўмеюць хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піўны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да піва; прызначаны для піва. Піўная бутэлька. // Уласцівы піву. Піўны смак.

•••

Як піўны кацёл гл. кацёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караці́н, ‑у, м.

Аранжава-жоўты пігмент, які знаходзіцца ў моркве, гарбузах, яечным жаўтку і інш. і служыць матэрыялам для ўтварэння вітаміну А.

[Ад лац. carota — морква.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карчава́льнік, ‑а, м.

Машына для карчавання. Мы спыняемся перад машынай з магутнымі сківіцамі. — Гэта новы карчавальнік Д–695, — тлумачыць інжынер. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касі́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да касіра, належыць яму. Моладзь абсталявала залу для спектакляў. Самі зрабілі сцэну, прыбудавалі касірскую будку. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касмана́ўтыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сукупнасць галін навукі і тэхнікі, якія забяспечваюць асваенне космасу для патрэб чалавецтва. // Палёты ў касмічнай прасторы.

[Ад грэч. kósmos — Сусвет і nautikē — мараплаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)