хаме́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Разм. Станавіцца хамам (у 2 знач.), пачынаць весці сябе па-хамску.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шалапу́тнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Паводзіць сябе як шалапут; лайдачыць, сваволіць. Не працуе, а шалапутнічае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пстра́нга ’страказа’ (ашм., Сл. ПЗБ). Няясна, звяртае на сябе ўвагу адпаведнасць пстр‑, страк‑ (гл. папярэдняе слова), што перадае стракатасць або пырханне (гл. пстрыкаць і стрыкаць), фіналь нагадвае наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Распрана́цца ’знімаць з сябе верхняе адзенне’ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ), роспрана́цца ’скідаць верхнюю вопратку’ (ТС), ’раскрывацца’ (Сл. ПЗБ). Роднаснае да вопратка, апра́нуты, распра́таваць (гл.). Параўн. тыпалагічную паралель абувацца — разувацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
праяві́ць сов., в разн. знач. прояви́ть;
п. гераі́зм — прояви́ть герои́зм;
п. назіра́льнасць — прояви́ть наблюда́тельность;
п. плёнку — прояви́ть плёнку;
◊ п. сябе́ — прояви́ть себя́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паво́дзіць I несов. (о поведении) вести́;
◊ п. сябе́ — вести́ себя́
паво́дзіць II несов. (делать движение чем-л.) поводи́ть;
п. вачы́ма — поводи́ть глаза́ми
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́рчить несов.
1. (сводить судорогами) ку́рчыць;
2. (коробить) безл. крыві́ць;
3. (рожу, гримасу) крыві́ць, стро́іць;
4. разг. (представлять из себя) стро́іць, выдава́ць (за каго); (прикидываться) прыкі́двацца (кім);
ко́рчить из себя́ знатока́ стро́іць з сябе́ знатака́ (зна́ўцу) (выдава́ць сябе́ за знатака́, за зна́ўцу), прыкі́двацца знатако́м (зна́ўцам);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падтулі́ць, ‑тулю, ‑туліш, ‑туліць; зак., што.
Падагнуць, падкурчыць пад сябе або прыціснуць да сябе (ногі, калені і пад.). Сабака заенчыў, падтуліў хвост і кінуўся наўцёкі. Чорны. Убачыўшы мяне, конь нахмыліўся, падтуліў вушы. Дамашэвіч.
•••
Падтуліць хвост — спалохаўшыся вынікаў сваіх паводзін, учынкаў і пад., стаць больш асцярожным.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абцяжа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
1. Зрабіцца цяжкім, вагавітым.
2. перан. Узяць на сябе многа клопату, цяжкасцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мятлю́г, метлюгу, м.
Тое, што і мятліца. Мігаціць.. [луг] краскамі, залаціцца паспяваючым метлюгом і вабіць да сябе. Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)