раскрытыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

Падвергнуць рэзкай крытыцы. Раскрытыкаваць кнігу. □ Вера ўшчэнт раскрытыкавала парадкі на закружскай ферме. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распатла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Раскудлаціць, растрапаць (пра валасы). І валасы навошта распатлаў? Блазенства, піжонства звычайнае. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вызваліць ад пута, путаў. [Сцёпка] дрыготкімі рукамі распутаў каня, узлез яму на спіну... Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; зак., каго-што.

1. Раздзяліць на слаі. Расслаіць кардон.

2. перан. Падзяліць на сацыяльныя групы, класы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растармасі́ць, ‑машу, ‑мосіш, ‑мосіць; зак., каго-што.

Разм. Тармосячы, разбудзіць, раскатурхаць. Растармасіць соннага. // перан. Вывесці са стану вяласці, раўнадушша; расшавяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салютну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.

Разм. Прывітаць каго‑н. Габінаў салютнуў.. [Галіне] рукою і кіўком галавы. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́біць, ‑біць; незак.

1. безас. каго. Пра частае апаражненне кішэчніка. Яго ўвесь дзень слабіць.

2. Выклікаць паскоранае дзеянне кішэчніка; паслабляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спы́рскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. каго-што. Пакрапіць пырскамі; апырскаць. Спырскаць бялізну.

2. што. Зрасходаваць пырскаючы; выпырскаць. Спырскаць духі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супярэ́чанне, ‑я, н.

Разм. Выказванне або ўчынак, накіраваныя супраць каго‑, чаго‑н.; пярэчанне. Рыжы гаварыў тонам, не дазваляючым супярэчання. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транспартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Перавезці (перавозіць) з аднаго месца ў другое. Транспартаваць гародніну. Транспартаваць жывёлу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)