Прызы́каць экспр.’прыбегчы (толькі пра кароў)’ (шуміл., Сл. ПЗБ). Да зы́каць, зы́кацца ’бегаць з ровам; гаворыцца пра кароў, бегаючых ў час летняй спякоты ад укусаў насякомых, якіх называюць зы́каўкамі’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мыля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Варушыць губамі. [Суддзя] надзімаўся, як індык, нешта хацеў сказаць, але ў разгубленасці толькі мыляў губамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абваліць усё, многае. Лагер немцы не мініравалі, а толькі спалілі і паабвальвалі зямлянкі. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адрэзаць усё, многае. Прыйшлося вывернуць кошык, паадразаць ножкі [баравікоў] і пакінуць толькі шапачкі. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., каго-што.

Пракарміць каго‑н. [Хлопчык] наймаўся ў батракі, у грузчыкі, толькі б прахарчаваць сябе. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпа́рніца, ‑ы, ж.

Абл. Перыяд найбольш напружанай працы, прыпар. — Так працавалі толькі ў прыпарніцу, а яны [калгаснікі] і цяпер узяліся. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асана́нс, ‑у, м.

Паўтарэнне ў вершы аднолькавых або падобных галосных гукаў; недакладная рыфма, у якой супадаюць толькі націскныя галосныя гукі.

[Фр. assonance.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачмы́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Час ад часу, злёгку чмыхаць. Пракоп па двары тупае.., ды толькі пачмыхвае носам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брахіцэфа́лія, ‑і, ж.

Спец. Форма чэрапе, у якой падоўжнае вымярэнне (ад асновы носа да патылічнага бугарка) толькі нязначна перавышае папярочнае.

[Ад грэч. brachys — кароткі і kephalē — галава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфірмава́цца, ‑муюся, ‑муешся, ‑муецца; зак. і незак.

1. Прыняць (прымаць) канфірмацыю (у 2 знач.).

2. толькі незак. Зал. да канфірмаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)