фу́тра, -а, н.

1. Валасяное покрыва на целе жывёлы; шэрсць.

2. Вырабленая шкура пушнога звера, а таксама гэтыя шкуры як прадмет гандлю, вытворчасці.

Ф. вавёркі.

Гандляваць футрам.

3. Зімовая вопратка з вырабленых шкур пушнога звера.

|| прым. фу́травы, -ая, -ае і футро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тапы́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Падымацца ўверх, стаяць тарчма (пра валасы, шэрсць і пад.).

2. перан. Быць незадаволеным чым-н.; упарціцца.

|| зак. устапы́рыцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -рыцца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уты́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да утылю, з’яўляецца утылем. Утыльныя тавары. Утыльная шэрсць. // Прызначаны для перапрацоўкі утылю. Утыльны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыліза́ць сов., в разн. знач. прилиза́ть;

ко́шка ~за́ла шэрсць — ко́шка прилиза́ла шерсть;

п. валасы́ — прилиза́ть во́лосы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэрсцямы́йка, ‑і, ДМ ‑мышцы; Р мн. ‑мыек; ж.

1. Майстэрня, цэх і пад., дзе мыюць, прамываюць шэрсць.

2. Шэрсцямыйная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віго́нь, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Паўднёваамерыканская млекакормячая жывёліна сямейства лам з тонкай і мяккай шэрсцю, а таксама шэрсць гэтай жывёліны і тканіна з яе.

2. Род пражы з сумесі бавоўны з грубай шэрсцю, а таксама тканіна з яе.

|| прым. віго́невы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кісля́ціна ’шэрсць, выбраная з вырабленай скуры’ (Нас.). Параўн. кислятина ’тс’ (Дабр.). Гл. кіслы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бру́нькі ’шэрсць дрэннай якасці, знятая з ног і галавы авечкі’ (Улад.). Відаць, укр. паходжання. Параўн. укр. бру́нька ’пупышка на дрэве’ (мае дакладную адпаведнасць у балг. мове: балг. бру́нка ’пупышка на дрэве’, параўн. Краўчук, ВЯ, 1968, № 4, 129). Развіццё семантыкі ’пупышка’ → ’катылёк’ (першапачаткова ’шэрсць у катыльках, зваляная’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

узлахма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маніць; зак., што.

Разм. Зрабіць лахматым; ускалмаціць, ускудлаціць. Узлахмаціць шэрсць. □ Я ўзлахмаціў яму грыўку, якая паспела выгараць на сонцы, і пайшоў. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ліна́ць ’мяняць поўсць, шэрсць, пер’е’ (Нас.). Да ліня́ць (гл.). Аб мене нʼ > н гл. Карскі, 1, 322–323.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)