Verbum

зато́е, злуч. супраціўны.

Але, у той жа час, аднак.

Дамогся справядлівасці, з. нажыў сабе ворагаў.

зашпілі́цца, -ілю́ся, -і́лішся, -і́ліцца; зак.

Зашпіліць на сабе што-н.

|| незак. зашпі́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

бяспры́кладны, -ая, -ае.

Які не мае сабе роўнага; выключны.

Б. подзвіг.

|| наз. бяспры́кладнасць, -і, ж.

вапня́к, -у́, м.

Асадкавая горная парода, якая мае ў сабе вапну.

|| прым. вапняко́вы, -ая, -ае.

аўтабіяграфі́чны, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе элементы аўтабіяграфіі.

А. раман.

|| наз. аўтабіяграфі́чнасць, -і, ж.

абра́злівы, -ая, -ае.

Такі, які нясе ў сабе абразу.

Абразлівыя словы.

|| наз. абра́злівасць, -і, ж.

аднаскладо́вы, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе адзін склад.

Аднаскладовае слова.

|| наз. аднаскладо́васць, -і, ж.

тлумача́льны, -ая, -ае.

Які заключае ў сабе тлумачэнне, трактоўку чаго-н.

Т. слоўнік беларускай мовы.

здра́длівы, -ая, -ае.

1. Які можа здрадзіць, прадажны.

З. чалавек.

2. Які заключае ў сабе здраду, з’яўляецца здрадай.

З. ўчынак.

3. перан. Падманлівы, каварны, які ўтойвае ў сабе што-н. непрыемнае.

Здрадлівая ўсмешка.

З. лёд.

|| наз. здра́длівасць, -і, ж.