візгата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; незак.
Пранізліва, рэзка гучаць; скавытаць. [Сабака] пачынае тоненька візгатаць і пускаць сліну. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
завастры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -во́стрыцца; зак.
1. Стаць вострым (у 1 знач.).
Нос завастрыўся (стаў танчэйшым да кончыка пры схудненні).
2. перан. Больш рэзка, больш ясна абазначыцца.
Пытанне завастрылася.
|| незак. завастра́цца, -а́ецца і заво́стрывацца, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ірдзе́ць і (пасля галосных) рдзець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзе́е; незак.
Рэзка вылучацца (пра што-н. чырвонае), чырванець; быць ярка-чырвоным ад чаго-н.
Ірдзеюць сцягі.
Неба ірдзее.
|| наз. ірдзе́нне і (пасля галосных) рдзе́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уджа́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад уджаліць.
•••
Як уджалены — вельмі рэзка, імкліва (падскочыць, падхапіцца і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мікрарэлье́ф, ‑а, м.
Рэльеф мясцовасці з ваганнямі вышынь у некалькі метраў; проціл. макрарэльеф. Поле з рэзка выражаным мікрарэльефам.
[Ад грэч. mikrós — маленькі і рэльеф.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прарэ́зацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́жацца; зак.
1. З’явіцца на паверхні чаго-н., пачаць расці (пра зубы, рогі).
У цяляці прарэзаліся рогі.
2. Рэзка абазначыцца дзе-н.
На лбе прарэзаліся глыбокія маршчыны.
|| незак. прараза́цца, -а́ецца і прарэ́звацца, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прагаві́тасць, ‑і, ж.
Уласцівасць прагавітага. А твары партнёраў, рэзка змененыя прагавітасцю да грошай, яшчэ больш павялічвалі непрыемнае адчуванне. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асво́енасць, ‑і, ж.
Ступень асваення чаго‑н. Рэзка адрозніваецца асвоенасць глебавых масіваў на ўзвышшах і ў нізінах. Прырода Беларусі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скры́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Тое, што і скрыпець. Пад нагой масніца Рэзка скрыпае, Капае вада Ды ціха хліпае. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падбры́кнуць, ‑не; зак. і аднакр.
Рэзка падкінуць, ускінуць заднія ногі (пра жывёл). [Лось] сярдзіта падбрыкнуў.., сігануў цераз ручай і падаўся ў лес. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)