адслаі́ць, -лаю́, -ло́іш, -ло́іць; -ло́ены; зак., што.

Аддзяліць слаямі; прымусіць асесці.

А. кару.

|| незак. адсло́йваць, -аю, -аеш, -ае; наз. адсло́йванне, -я, н.

|| наз. адслае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшчыпну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што і чаго.

Шчыпком аддзяліць, адарваць.

А. скарыначку хлеба.

А. яблык.

|| незак. адшчы́пваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрэ́заць, -рэ́жу, -рэ́жаш, -рэ́жа; -рэ́ж; -рэ́заны; зак.

1. што і чаго. Аддзяліць рэжучым інструментам.

А. кавалак хлеба.

Сем разоў адмерай, адзін раз адрэж (прыказка).

2. што і чаго. Аддзяліць межаваннем (зямельны ўчастак).

3. перан., каго-што. Аддзяліць, парушыць сувязь паміж кім-, чым-н.; перагарадзіць.

А. частку войска ад галоўных сіл.

А. дарогу.

4. Рэзка, катэгарычна сказаць, заявіць (разм.). —

Мне з вамі няма чаго гаварыць! — адрэзала жанчына.

|| незак. адраза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і адрэ́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адраза́нне, -я, н., адрэ́званне, -я, н. і адрэ́з, -у, м. (да 1 і 2 знач.).

Лінія адрэзу (па якой трэба адрэзаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адліне́іць, ‑лінею, ‑лінеіш, ‑лінеіць; зак., што.

Аддзяліць лініяй (лініямі). Адлінеіць палі ў сшытку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Аддзяліць прыпаяную частку награваннем. Адпаяць ручку самавара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак., каго-што.

Вызваліць ад прывязі, аддзяліць ад чаго-н. (прывязанае, завязанае).

А. каня.

А. вяроўку.

|| незак. адвя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкусі́ць, -кушу́, -ку́сіш, -ку́сіць; -ку́шаны; зак., што і чаго.

Кусаючы, аддзяліць частку ад цэлага; адцяць шчыпцамі, кусачкамі.

А. хлеба.

А. кавалак дроту.

|| незак. адку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддзяля́ць несов.

1. в разн. знач. отделя́ть;

2. отделя́ть, отсоединя́ть, отчленя́ть;

1, 2 см. аддзялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адляпі́ць, ‑ляплю, ‑лепіш, ‑лепіць; зак., што.

Аддзяліць, адарваць што‑н. прыліплае, прылепленае. Адляпіць марку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разды́мны, ‑ая, ‑ае.

Такі, у якім можна аддзяліць адну дэталь ад другой без пашкоджання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)