махо́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да махоркі. Людзі выйшлі, за імі стаў выходзіць і махорачны дым і яго едкі пах. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меліні́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мелініту. // Начынены мелінітам. Мелінітавы снарад. □ [Ірына] добра ўжо ведала ўсе тайны дынаміту, асаблівасці мелінітавых шашак. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меліярацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да меліярацыі, звязаны з меліярацыяй. Меліярацыйныя работы. □ Шнуркі меліярацыйных капаў цягнуліся скрозь па драбналессю. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метафары́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да метафары. Метафарычны выраз. // Багаты метафарамі. Мова Бядулі была метафарычнай, часамі з тэндэнцыяй да наяўнасці. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метэо́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да метэора. Метэорнае цела. Метэорнае жалеза.

2. Спец. Звязаны з атмасферай, атмасфернымі з’явамі. Метэорныя воды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжакруго́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рада акругоў, агульны для некалькіх акругоў.

2. Які адбываецца паміж акругамі. Міжакруговыя шахматныя спаборніцтвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мундзі́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мундзіра. Мундзірнае сукно. □ Твар .. [танкіста] быў як набрынялы, і кадык выпіраў з расшпіленага мундзірнага каўняра. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаве́рлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць недаверлівага; недаверлівыя адносіны. [Карызна] зрабіў паўзу, і ў яго поглядзе Вера зноў заўважыла тую крыўдную для яе.. недаверлівасць. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недружалю́бнасць, ‑і, ж.

Непрыязныя адносіны, непрыхільнасць да каго‑н. Зіна.. пачула недружалюбнасць у голасе мужа і адразу ж убегла ў пакой. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нецярпі́масць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць нецярпімага. Нецярпімасць паводзін.

2. Нецярпімыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Трэба вакол дармаедаў стварыць абстаноўку нецярпімасці. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)