дзялі́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дзялення (у 2 знач.).

2. Спец. Прызначаны для нанясення дзяленняў (у 3 знач). Дзялільны цыркуль. Дзялільная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інду́ктар, ‑а, м.

1. Электрычная машына з ручным прыводам для атрымання пераменнага току. Тэлефонны індуктар.

2. Электрамагніт, які ўтварае магнітнае поле ў генератары пастаяннага току.

[Лац. induktor — пабуджальнік, узбуджальнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кала́ндр, ‑а, м.

Машына, што складаецца з сістэмы валоў, паміж якімі прапускаецца тканіна, папера або гума, каб надаць ім гладкасць, глянцавітасць ці атрымаць лісты, пласціны.

[Фр. calandre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напагато́ве, прысл.

У стане гатоўнасці. Быць напагатове. □ У тамбурах з аўтаматамі напагатове стаялі салдаты. Сіняўскі. Запраўленая і дагледжаная з вечара машына была напагатове. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пака́ты, ‑ая, ‑ае.

Які паступова паніжаецца; з нахілам. Пакаты дах. □ Стукнуўшы дзверцамі, Сцяпан адпусціў тормаз, і машына сама пакацілася да варот: двор быў пакаты. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяце́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пятлі (у 2 знач.). Пяцельны рад. Пяцельная дзірка. // Прызначаны для петляў, для апрацоўкі петляў. Пяцельны шнур. Пяцельная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электро́нна-выліча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электронных сродкаў, прызначаных для вылічальных аперацый, пераўтварэння інфармацыі, для кіравання механізмамі, агрэгатамі і пад. Электронна-вылічальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́йдэр, ‑а, м.

1. Прычапная або самаходная землярыйная машына з адвалам для выраўноўвання палатна грунтавой дарогі, планіроўкі адхонаў, пракладкі канаў і пад.

2. Разм. Грэйдэрная дарога.

[Англ. grader.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́скнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да вішчаць. [Конь] злосна махнуў галавой, выскаліў зубы, тонка віскнуў. Васілевіч. Машына прабегла яшчэ метраў сто, віскнула тармазамі і стала. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачышча́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для ачысткі чаго‑н. Ачышчальная машына.

2. перан. Які прыносіць дараванне, ачышчэнне. За актам ачышчальнай помсты пачалося канчатковае прасвятленне Тварыцкага. Перкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)