Verbum

зачы́ншчык, ‑а, м.

Той, хто пачынае што‑н. (звычайна непрыстойнае, ганебнае). Зачыншчык бойкі. Зачыншчыкі вайны. Выявіць зачыншчыкаў.

безаско́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўтварае асколкаў з вострымі краямі пры ўдары або ціску (звычайна пра шкло).

зайча́ціна, ‑ы, ж.

Мяса зайца як ежа; заячына. Увечары [Шпунцік] звычайна выпісаў чарку зуброўкі і закусваў зайчацінай. Корбан.

падкле́цце, ‑я, н.

Ніжні або падвальны (звычайна нежылы) паверх драўлянага дома, што выкарыстоўваецца для захоўвання чаго‑н.

палацёр, ‑а, м.

1. Чалавек, які націрае падлогу (звычайна паркет).

2. Прылада для націрання падлогі. Электрычны палацёр.

кровапралі́цце, ‑і, н.

Забойства, масавая гібель людзей. Пальба звычайна заканчвалася мірам і асаблівых кровапраліццяў не здаралася. Лынькоў.

пунш, ‑у, м.

Спіртны напітак, звычайна гарачы, які гатуецца з рому з цукрам, лімонным сокам або фруктамі.

[Англ. punch.]

пупс, ‑а, м.

Лялька ў выглядзе маленькага голага дзіцяці. Цэлулоідны пупс. // перан. Пра маленькае, звычайна поўнае дзіця.

стру́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., каго-што.

Спец. Звязваць струной, рэменем (звычайна морду злоўленай жывёліны). Струніць воўка.

тэт-а-тэ́т, прысл. (звычайна з захаваннем французскага напісання tête-a-tête).

Сам-насам, удваіх без сведак.

[Фр. tête-á-tête.]