водапаліўны́, ‑ая, ‑ое.

Які паліваецца вадой. Водапаліўныя землі. // Прызначаны, прыстасаваны для паліву вадой. Уздоўж бульвара, спыняючыся ля кожнага дрэва, пасоўвалася водапаліўная машына. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ад’е́здзіць, ‑езджу, ‑ездзіш, ‑ездзіць; зак.

1. Праездзіць некаторы час. Ад’ездзіць пяць гадзін на кані.

2. Перастаць ездзіць; страціць магчымасць ездзіць. Машына ад’ездзіла сваё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каранярэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Машына для рэзкі караняплодаў пры апрацоўцы іх на корм жывёле або для іншых мэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лінаты́п, ‑а, м.

Друкарская наборная машына, якая адлівае набор цэлымі радкамі. З сярэдзіны будынка прабіваўся рытмічны стук лінатыпаў і прыглушаны гул ратацый. Хадкевіч.

[Ад лац. linea — лінія і грэч. typos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набіўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Зроблены пры дапамозе набівання. Набіўны матрац.

2. З набітым узорам. Набіўная тканіна.

3. Які служыць для набівання. Набіўная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стапарэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Уст. Машына, якая рэжа паперу на лісты пэўнага фармату для складання іх у стопы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сука́ць, сучу́, су́чаш, су́ча; су́каны; незак., што.

1. Звіваць некалькі нітак у адну.

С. дратву.

2. чым. Перабіраць, матляць нагамі (пра малых дзяцей).

Хлопчык суча ножкамі.

|| зак. ссука́ць, ссучу́, ссу́чаш, ссу́ча; ссу́каны (да 1 знач.).

|| наз. сука́нне, -я, н.

|| прым. сука́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Сукальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мы́йны

1. мо́ечный, мо́йный;

~ная машы́на — мо́йная (мо́ечная) маши́на;

2. хим. мо́ющий;

~ныя ўласці́васці — мо́ющие сво́йства;

~ныя сро́дкі — мо́ющие сре́дства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сартава́льны сортиро́вочный, сортирова́льный;

~ная машы́на — сортиро́вочная (сортирова́льная) маши́на;

○ ~ная го́рка — ж.-д. сортиро́вочная го́рка;

~ная ста́нцыя — ж.-д. сортиро́вочная ста́нция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вахцёр, ‑а, м.

Старшы або дзяжурны стораж ва ўстанове, на заводзе. З заводскага двара выязджала нечая запозненая машына, вахцёр правяраў у шафёра пропуск. Скрыган.

[Ням. Wächter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)