надмагі́льны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца пад магілай, на магіле. Пад зялёнымі лапкамі паўрасталі ў зямлю пляскатыя надмагільныя камяні. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падгаро́дны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які жыве або знаходзіцца, змяшчаецца каля горада, непадалёку ад горада; прыгарадны. Падгародныя жыхары. Падгародныя калгасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стэры́н, ‑у, м.
Арганічнае рэчыва, якое знаходзіцца ў большасці раслінных і жывёльных арганізмаў і ўваходзіць у склад усіх тлушчаў.
[Ад грэч. stereos — цвёрды.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэабрамі́н, ‑у, м.
Лекавы прэпарат, алкалоід, які знаходзіцца ў чаі, зернях какавы і выкарыстоўваецца як сасударасшыральны і мачагонны сродак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
царкоўнапрыхо́дскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да царкоўнага прыхода, знаходзіцца ў яго распараджэнні. Царкоўнапрыходскае навучанне.
•••
Царкоўнапрыходская школа гл. школа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непадалёку, прысл. і прыназ.
1. прысл. На нязначнай адлегласці; паблізу.
Н. працякала рэчка.
2. прыназ. з Р. Ужыв. для ўказання на прадмет ці месца, паблізу якіх хто-, што-н. знаходзіцца або што-н. адбываецца.
Н. свайго дома.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дваро́вы, -ая, -ае.
1. Які адносіцца да хаты, сядзібы, знаходзіцца на двары¹ (у 1 і 2 знач.).
Дваровыя пабудовы.
2. Прыгонны, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка (пра сялян) (гіст.).
Дваровыя людзі.
Флігель для дваровых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сумава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; незак.
1. Знаходзіцца ў стане суму.
Недзе далёка сумуе гаротная матка.
2. па кім-чым. Адчуваць душэўны неспакой; журыцца, тужыць.
С. па сыне.
С. па рабоце.
Летам у вёсцы с. няма калі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прысу́тнічаць ’быць, знаходзіцца ў пэўны час; мецца, быць у наяўнасці’ (ТСБМ), прысу́тнасць ’знаходжанне, наяўнасць’ (там жа), укр. прису́тність ’прысутнасць’. Паводле Васілеўскага (Аб нек. асабл., 48–51) калька 20‑х гадоў XX ст. з рус. прису́тствовать ’знаходзіцца, быць у наяўнасці’, дзе суфікс ‑ствова‑ (з ц.-слав.) быў заменены прадуктыўным суфіксам ‑ніча‑ (< ‑нік), што ўтварае дзеясловы ад назоўнікаў дзеючай асобы. Параўн. су́тнасць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пры́гарадны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да прыгарада; знаходзіцца ў прыгарадзе. Прыгарадныя жыхары. Прыгарадны завод. Прыгарадны раён. // Які знаходзіцца паблізу горада. Прыгарадны лес. Прыгарадная зона. □ Пачалася аблава па ўсім гарадку і па прыгарадных вёсках. Чорны.
2. Які мае адносіны да транспартных зносін паміж горадам і прыгарадам. Прыгарадныя касы. Прыгарадны поезд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)