смог, ‑а, м.

Забруджанае дымам і пылам паветра, якое ў выглядзе туману доўгі час вісіць над горадам.

[Англ. smog ад smoke — дым і fog — туман.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́рман, ‑а, м.

Голуб асобай пароды, які мае здольнасць куляцца пры палёце. Турманы кружыліся над хатай. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шляхаправо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Мост, прызначаны для пракладкі адной сухапутнай дарогі над другой пры іх перакрыжаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыль (род. брыля́) м.

1. (фуражки) козырёк;

2. разг., перен. (небольшой навес над воротами, дверью) козырёк;

3. обл. шля́па ж. (с полями)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераадо́ленне ср.

1. (каго, што) побе́да ж. (над кем, чем);

2. преодоле́ние;

3. преодоле́ние, переси́ливание, превозмога́ние;

1-3 см. пераадо́лець 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карпе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. над чым і без дап. Разм. Доўга, цярпліва займацца чым‑н., працаваць над чым‑н. Карпець пад падручнікамі. □ Таварышы толькі і бачылі Івана Іванавіча, як той карпеў над паперамі дзень і ноч, гадамі. Карпюк. Збегліся дзяўчаты, што карпелі за суседнімі сталамі. Аношкін.

2. Жыць дзе‑н. у пакутах, цяжкасцях. — Другія, глядзі, на ўласныя хаткі з садамі ўзбіліся... А ты век тут карпей ды гібей у гэтым дзіравым вагоне. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

На́дсыр ’сыравата’ (Янк. 1), ’сыраваты, недавараны’ (Мат. Гом., калінк., З нар. сл.; мін., Жыв. сл.; слуц., Нар. сл.; ТС). Са спалучэння прыназоўніка над (значэнне меры) і назоўніка сыр ’сырызна’ ў форме старога він. скл. адз. л. Параўн. надзелень (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

надго́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над гарою, гарамі, вышэй гары, гор. З надгорных туманаў выходзіў бледны месяц. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазвіса́ць, ‑ае; зак.

Апусціцца, звіснуць уніз — пра ўсё, многае. Рукі пазвісалі. □ Над усімі платамі пазвісала зелень дрэў. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасхіля́цца, ‑яецца; ‑яемся, ‑яецеся, ‑яюцца; зак.

Схіліцца — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Вучні пасхіляліся над сшыткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)