злама́цца сов.

1. слома́ться;

дрэ́ва ~ма́лася — де́рево слома́лось;

2. (отломиться, переломиться) сломи́ться;

сук ~ма́ўся — сук сломи́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заві́снуць сов. (зацепившись за что-л., остаться висеть) пови́снуть; зави́снуть;

спілава́нае дрэ́ва ~сла — спи́ленное де́рево пови́сло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыство́льны, ‑ая, ‑ае.

Размешчаны каля ствала або вакол ствала дрэва. [Студэнты-практыканты] сваімі рукамі абрэзалі кроны садовых дрэў, абкапалі прыствольныя кругі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крушы́на, ‑ы, ж.

Невялікае лісцевае дрэва або куст сямейства крушынавых, з кары якога вырабляюць слабіцельную настойку, а з ягад — фарбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маразабо́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўтвараецца ў раслін у выніку моцных маразоў. Маразабойная трэшчына.

2. Які мае маразабоіны. Маразабойнае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кальцава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. кальцаваць. Кальцаванне птушак. Кальцаванне ствала дрэва.

2. Злучэнне электрастанцый у адзіную энергасістэму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сухадрэ́віна, ‑ы, ж.

Разм. Засохлае на корані дрэва. Псавала гэты прыгожы куточак толькі тоўстая сухадрэвіна з рассечанай маланкай верхавінай. Каліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́я, ‑і, ж.

Вечназялёнае хвойнае дрэва сямейства кіпарысавых з дробным лускападобным лісцем. [Снег] бялеў толькі пад кустамі туі і барбарысу. Карпаў.

[Грэч. thya.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́каўка, -і, ДМ -каўцы, мн. -і, -кавак, ж.

1. Плод маку: каробачка, дзе знаходзіцца насенне.

2. Купал царквы (разм.).

Зіхацелі царкоўныя макаўкі.

3. Верхняя частка, вяршыня чаго-н. (разм.).

Сухая м. дрэва.

4. Канец кораня конскага хваста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крывы́, -а́я, -о́е.

1. Выгнуты, не прамы.

Крывая дошка.

К. цвік.

Крывога дрэва не выпрастаеш (прыказка).

2. Ненармальны, пакалечаны (пра часткі цела).

Крывая рука.

3. 3 пашкоджанай нагой (нагамі); кульгавы (разм.).

|| наз. крывізна́, -ы́, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)