Касаві́ла ’кассё’ (Касп.). Нерэгулярна да касіць, каса (гл.). Параўн. матавіла і інш. Скл. суфікс ‑ov‑idlo.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лае́нка ’сукенка’ (Жд. 1). Суфікс па аналогіі да запазычанага з польскай мовы сукенка. Да лайно (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лупоны ’суквецце сланечніку’ (карэліц., Сл. ПЗБ). Да лупі́ць1. Суфікс ‑он, відавочна, пад уплывам слова бутон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ліся́нкі ’лісіцы (грыбы)’ (добр., Мат. Гом.). Да ліс (гл.). Суфікс, як у ваўнянкі, валавянкі, лісічанкі, паганкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мя́тны ’дробны’ (Выг.Смул., БЛ, 3, 21). Да мяць (гл.) > мяты; суфікс ‑н‑, як у дробны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бальство́ ’перавага’ (Гарэц.). Утварэнне на аснове слоў тыпу бале́й (слав. bolʼьjь ’большы і г. д.’); суфікс ‑ство.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лыжок ’частка сахі, якая служыць для ўмацавання канструкцыі’ (маз., Смул.). Да лыгаць2. Суфікс паводле віжок (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляпу́каць ’плявузгаць’ (жытк., Нар. словатв., ТС). Да ля́паць2 (гл.). Суфікс ‑ук‑ перадае працягласць дзеяння (параўн. шушукаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Муды́хацца ’марудна рабіць што-небудзь’ (стаўбц., Жыв. сл.). Да му́дзіць (гл.). Суфікс ‑ых‑а‑ выражае шматразовае дзеянне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасіла́йка ’пасялуха’ (круп., Сл. ПЗБ). У выніку намінацыі выразу (хадзіць, лётаць) па сялу. Суфікс, як у гультайка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)