паплёт, ‑у, М ‑лёце, зб., м.

1. Пруты, пры дапамозе якіх салома прывязваецца да лат пры крыцці страхі саломай.

2. Абл. Жэрдкі (латы, пруты, дошкі), якія насцілаюцца на кроквы. Страха знізу нібы ззяла: жоўценькі паплёт, жоўценькая салома. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаро́хавінне, ‑я, н.

Каліўе абмалочанага гароху; гарохавая салома. На галаве Восілене красаваўся вянок з гарохавіння. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыно́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цыноўкі; прызначаны для вырабу цыновак. Цыновачная салома. Цыновачны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маі́савы маи́совый;

~вае по́ле — маи́совое по́ле;

~вая сало́ма — маи́совая соло́ма;

м. крухма́л — маи́совый крахма́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маі́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маісу. Маісавая салома. // Здабыты або прыгатаваны з маісу. Маісавы алей. Маісавы хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грача́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грэчкі. Грачаная салома. // Прыгатаваны з зерня грэчкі; грэцкі ​1. Грачаная мука. Грачаная каша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насо́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад насохнуць.

2. Які добра высах, сухі. Насохлая салома схапілася ў момант [агнём]. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сторно́вка ж.

1. (действие) старно́ўка, -кі ж.; неоконч. старнава́нне, -ння ср.;

2. (солома) старно́ўка, -кі ж., кулява́я сало́ма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

параздзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Раздзьмуць усё, многае. Гуменца, крытае саломай, Ад доўгіх часаў пасівела; Салома кудламі вісела, Яе вятры параздзімалі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сало́мка, -і, ДМ -мцы, ж.

1. гл. салома.

2. зб. Сцёблы абабітага льну, канапель.

3. Кандытарскі, мучны выраб у выглядзе тонкіх доўгіх палачак або трубачак.

4. зб. Тонкія і кароткія драўляныя палачкі, з якіх робяць запалкі (спец.).

|| прым. сало́мкавы, -ая, -ае (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)