◎ Парто́ліць ’перамешваць, перакладаць’ (Сцяшк. МГ), ’псаваць’ (Нар. сл.). З польск. partólić ’псаваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паску́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак. (разм., груб.).
1. Пакідаць пасля сябе бруд, гадзіць.
Добрая птушка ў сваё гняздо не паскудзіць (прыказка).
2. што. Брудзіць, пэцкаць, псаваць.
П. сцены.
3. перан. Рабіць гадасці, шкодзіць.
|| зак. напаску́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узнервава́цца, ‑нервуюся, ‑нервуешся, ‑нервуецца; зак.
Разм. Моцна ўсхвалявацца, разнервавацца. [Муж] аж падскочыў, узнерваваўся, але агледзеўся і супакоіў сябе думкай: «Не хапала, каб дома яшчэ нервы псаваць...» Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кове́ркать несов.
1. (ломать) псава́ць; лама́ць; (причинять увечье) няве́чыць, зняве́чваць, кале́чыць;
2. (уродовать нравственно) псава́ць, кале́чыць; няве́чыць, зняве́чваць;
3. (извращать, искажать) перен. перакру́чваць, скажа́ць;
4. (неправильно произносить) каве́ркаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засти́рывать несов., разг.
1. (отмывать) замыва́ць;
2. (портить стиркой) псава́ць мыццём; см. застира́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́костить несов., прост., в разн. знач. паску́дзіць; (пачкать) га́дзіць, бру́дзіць, пэ́цкаць; (портить) псава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
1. Тое, што і камячыць. [Сяляне] .. шапкі рвалі з галавы і комкалі іх у каравых пальцах. Бядуля.
2. перан. Разм. Псаваць, паспешна скарачаючы, заканчваючы. Комкаць даклад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непашко́джаны, ‑ая, ‑ае.
Які застаўся цэлым, добра захаваўся. Ведалі кулямётчыкі, ды і не толькі яны, асобую любоў камбрыга да тэхнікі і таму стараліся не псаваць яе, калі можна было захапіць непашкоджаную. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няве́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., каго-што.
Наносячы фізічныя пашкоджанні, калечыць каго‑н. [Бярозка] усё больш і больш нагінала галаву, каб аслабіць вяроўку.. Тады збянтэжаны кат загадаў памочнікам, таптаць і нявечыць паланянку. Хадкевіч. Мірановіч нізашто не згаджаўся рэзаць шчаку, не хацеў яшчэ больш нявечыць твар. Марціновіч. // Ламаць, псаваць што‑н. Вецер бязлітасна .. зрывае дах з хат казацкіх, нявечыць, кідае вобзем ды так, што і рады няма як даць... Барашка. // перан. Рабіць дрэнны ўплыў на каго‑н.; псаваць. Нявечыць душу дзіцяці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
псуць, псую, псуеш, псуе; псуём, псуяце; незак., каго-што.
Псаваць. Кажуць людзі, што пакляўся ён [Люцыян Таполя] Двум не дараваць грахоў прад смерцю: Біскупу Сямашку і яшчэ яловаму суку, Што век шкодзіў, Псуў яго майстэрства. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)