папра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

1. і без дап. Пражыць некаторы час.

2. Пражачы, згатаваць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пражыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да пражыцца.

2. Зал. да пражываць (гл. пражыць у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуд, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Руская мера вагі, роўная 16,38 кілаграма.

◊

Пуд солі з’есці з кім-н. (разм.) — пражыць разам доўгі час і добра спазнаць каго-н.

|| памянш. пу́дзік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адпра́жыць ’пабіць, аддубасіць’ (Бяльк.) да пражыць (гл.). Гл. адпраніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пра́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пражыць.

2. у знач. прым. Прыгатаваны пры дапамозе пражання. Пражаны гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пражы́так у выразе: на пражытак — для таго, каб пражыць. (ТСБМ, Нас.), пражыткі ’перажыванні’ (астравы Сл. ПЗБ). Рус., укр. прожи́ток ’жыццё; сродкі для жыцця’, польскі przeżytek ’перажытак, рэлікт’, чэш. prožitek ’тое, што перажыта’. Суфіксальны дэрыват ад пражыць < жыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пры́жыць, пры́жыці ’прэгчы, пражыць; прэгчы (гарох)’ (пруж., шчуч., лях., ганц., Сл. ПЗБ; карэліц., Жыв. НС; зэльв., стаўб., лях., клец., капыл., ЛА, 4), ’падсмажваць, сушыць’ (Мал.), пры́жаны ’пражаны’ (круп., Сл. ПЗБ). Да пра́жыць (гл.) з нерэгулярнай зменай націскной галоснай. Спецыяльна гл. Курціна, Этимология–1975, 31.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Праклі́мкаць ’пражыць як-небудзь’ (Мат. Гом.). Экспрэсіўны прэфіксальна-суфіксальны дэрыват ад клімкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пру́жаць ’смажыць’ (мядз., Сл. ПЗБ). З пра́жыць (гл.) з лакальным змяненнем о > у.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прэ́гчы, прагу, пражэш, пражэ; пражом, пражаце, прагуць; пр. прог, прагла і прагла, прагла і прагло; незак., каго-што.

Тое, што і пражыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)